Rozdział 1: Przeprowadzka

Rozdział dedykuję Kai! Wszystkiego najlepszego!

 Przyjaźnić powinny się dwie całkiem różne osoby. Wtedy jest zabawniej.

Amy

Właśnie siedzę w moim nowym pokoju. Na nowym łóżku. W nowym miejscu. Całkiem nowym mieście. Szczerze? Za cholerę nie cieszę się z przeprowadzki. Czemu? Z rodziną wróciłam po bardzo długim czasie do Port Talbot. Chce z powrotem do Londynu! Ok… Jest tam więcej ludzi niż tu, ale tam mieszkam od kiedy z siostrą skończyłyśmy po 3 lata. Ciężko jest po 13 latach wrócić do miejsca, którego się ani trochę nie pamięta. Nie mamy tu znajomych ani nikogo. W sumie… To trochę norma. Ludzie mają nas za świruski. W ich mniemaniu siostry, zwłaszcza bliźniaczki, powinny kłócić się co chwila i się wręcz nie lubić. My… Jesteśmy ciut inne. Zgadzamy się ze sobą we wszystkim. No może prawie. Wracając. Ja może się przedstawię. Jestem Amanda Smith, ale wolę jak ktoś do mnie mówi Amy. Mam 16 lat i jestem blondynką o czarnych oczach. Z mojego charakteru starczy wam informacja, że jestem molem książkowym. Resztę możecie sobie dopowiedzieć.

Dobra. Trzeba ruszyć dupę i się rozpakować. Wstałam i podeszłam do kartonów stojących na środku pomieszczenia. Właściwie nie mam za wiele rzeczy. Kilka figurek i trochę ciuchów, a reszta to masa książek. Jedyny plus tej przeprowadzki jest taki, że mam więcej półek na nie. Większość normalnych dziewczyn w moim wieku woli wydać hajs na ciuchy czy inne pierdoły do makijażu, ale ja wolę kupić sobie stertę książek. Taka jestem i jak to twierdzi moja siostra: To je Amy tego nie ogarniesz. Ta… Ona i te jej hehe powiedzonka. Są wkurzające, ale i tak kocham tego zjeba. Kilka razy uratowała mi tyłek. Zwłaszcza w szkole gdy kłóciłam się z matematycą albo babką od angielskiego. Oj tak. Było wtedy zabawnie. Może w tej szkole też będzie tak fajnie? Nie! Na razie nie myślimy o szkole. Wakacje dopiero co się zaczęły i mam spokój. Niby do szkoły nic nie mam, bo uczę się dość dobrze, ale jakoś wolę wakacje. Mogę wtedy się zamknąć w pokoju i czytać. Oczywiście kiedy moja siostra się szlaja, bo jak jest to spokoju mi nie daje. Nie mam jej tego za złe. 

Naszym ulubionym zajęciem jest oglądanie meczy piłki nożnej i ciśnięcie beki z Ronalda. On ma taki ryj i tak się zachowuje, że inaczej się nie da. Mimo to podczas euro obie kibicowałyśmy Portugalii. Tak żeby było zabawnie. Gdy zdobyli mistrzostwo cieszyłyśmy się razem z nimi. Nasi rodzice najbardziej lubią się z nas śmiać gdy trwa mecz Real Madryt kontra FC Barcelona. Oj się wtedy dzieje. Zwłaszcza, że ja za Realem a ona za Barcą. Raz gdy rodziców nie było miałyśmy…. Dość sporo do sprzątania, bo posypał się popcorn i rozerwałyśmy w ferworze kibicowania dwie poduszki. Na szczęście umiem szyć więc ogarnięcie tego problemu mi nie sprawiło. Ogólnie jeżeli chodzi o kluby piłkarskie zdarza się raz na trylion żebyśmy kibicowały jednej drużynie. Dajmy na to ona za Lechem Poznań, a ja za Legią Warszawą i dużo by tak wymieniać. Przynajmniej jest ciekawie.

- Siostraaaa! Rusz dupę i chodź tu! Mecz leci! – usłyszałam krzyki Emy z dołu.

- Kto gra!?

- Barca z tymi Twoimi bucami! Co prawda powtórka bo panienka gra, ale obejrzeć można!

- Idę! – szybko wstałam i potykając się milion razy pobiegłam do salonu. Tam czekała rozwalona na podłodze Brunecia. Usiadłam obok niej i tak zaczęła się nasza ponowna walka mimo tego że wynik znałyśmy bardzo dobrze…

Wieczór. Gdzieś koło godziny 21

Emy

Nie wierzę! Jak oni mogli przegrać z Realem! Ludzie święci! Tak wiem. Wściekam się choć wynik już dobrze znałam. Nie moja wina, że Barca jest lepsza i raz im zdarzyło się przegrać. No trudno. Dobrze, że oglądałyśmy już wcześniej ten mecz, bo inaczej znając życie popcorn zamiast w naszych żołądkach byłby cały rozwalony po salonie.

Teraz rzeczy ciekawsze. Moja przyjaciółka zaprosiła mnie dzisiaj na imprezę i nie mam zamiaru jej opuścić. Czasem trzeba się rozerwać. Pewnie ciekawi was jaka przyjaciółka skoro dopiero się tu sprowadziliśmy. Alex jest ode mnie rok starsza i przyjechała tu z rodzicami kilka miesięcy temu. Oczywiście Amy nic o niej nie wie, bo wpadła by w szał. Al... To typ raczej imprezowiczki i to w najgorszym wydaniu. Pije, pali co rusz ma nowego chłopaka i w ogóle jest beznadziejna jeżeli chodzi o sprawy moralne. Poznałyśmy się w szkole w Londynie 8 lat temu. Nie mówiłam o niej nikomu, bo zabronili by mi się z nią spotykać. Może i ma podłą osobowość, ale nie jest złym człowiekiem. W razie potrzeby umie się ogarnąć i pomóc innym. Na jej imprezach zawsze jest najbardziej nawalona, a i tak jest najodpowiedzialniejsza ze wszystkich. No poza mną, bo ja w ogóle nie piję. Chociaż w ogóle to złe słowo. Wypiję czasem może drinka albo dwa. Zaczęłam się hamować odkąd raz prawie nie wpadłam w niezłe bagno. Nie bardzo przepadam o tym mówić. Amy o tym nie wie i dobrze, bo chyba by się mnie wyparła.

Dobra. Koniec myślenia. Trzeba się wyluzować. Podeszłam do jednego z kartonów. Wyjęłam z niego krótkie obcisłe spodenki z czarnego materiału i dość luźny, błyszczący crop top w kolorze srebrnym. Wzięłam jeszcze kosmetyki i prostownice. Z całym zestawem poszłam do swojej łazienki. Tam przebrałam się, wyprostowałam włosy i zrobiłam dość widoczny makijaż. Zwykle nie maluję się tak mocno, ale odkąd przyszłam na jedną z imprez Alex w delikatnym, codziennym makijażu dostałam zakaz pokazywania się w nim na imprezach. Średnio co prawda lubię się tak mocno malować, ale czego nie robi się dla dobrej zabawy. Wyszłam z pomieszczenia, a następnie z zawalonego kartonami pokoju. Rozejrzałam się i bardzo cicho pobiegłam do przedpokoju. Moja siostra pewnie czyta jedną z książek Agathy Christie więc jest wyłączona, ale lepiej dmuchać na zimne. Ubrałam do tego moje czarne trampki i cichutko wyszłam z domu. Za nim odeszłam zamknęłam na klucz budynek. Dobrze, że rodzice pojechali na tydzień do Bristolu. Nie muszę przejmować się, że mnie przyłapią. A teraz… Imprezo! Szykuj się na rozpierdol! Emy Smith nadchodzi!

~***~
Witam was przed tym poniedziałkowym południem! Bynajmniej ja wtedy piszę tę notkę. Nie przyzwyczajajcie się tylko do rozdziałów w poniedziałki, bo będą losowo. Może nawet nie tyle co w wakacje, ale jak się rok szkolny zacznie to regularnie one nie będą. Co do rozdziału. Jak widzicie nasze siostrzyczki nie są takie podobne jak by się mogło na pierwszy rzut oka wydawać. Amy to taki spoko przymuł, a Emy to imprezowiczka. Od razu mówię nie słuchajcie jej, bo źle na tym wyjdziecie. Szczerze? Bardziej lubię Amy xD Ale to pewnie dlatego, że Amy gusta robiłam bardziej na moich, a Emy na ich przeciwieństwach. I tak jest tu piłka! Kto lubi? Ja ostatnio nawet bardzo. Codziennie siedzę i oglądam jakiś mecz. Jeżeli nie lubicie to macie problem, bo mam co do tego sportu wielkie plany w tym opowiadaniu. Oj tak wielkie, że sama się bać zaczynam. Co zabawne najbardziej lubię oglądać mecze Reala, a w nich śmiać się z Ronaldo. Nie pytajcie czemu, ale tak jakoś xD Wiem jestem zła i niedobra, no ale ja nigdy nie mówiłam nic innego. Dziękuję wam za tak ciepła przyjęcie! Nawet nie wiecie ile to dla mnie znaczy. Dobra. Nie mam coś pomysłu na tę notkę więc może już zakończę. Pamiętajcie. Następny w przyszłym tygodniu.
Do następnego!
Papa!
AsiaAri <3
A piosenka na dziś to...