Rozdział 5: Nieufność i wątpliwości

Leondre
Ale się kurde wkopałem! Jak ja mam z tego wybrnąć!? Nie napiszę mu o co chodzi. Wyśmieje mnie. Poniży i tyle będzie mego. Nie... Muszę coś wymyślić. Myśl Leo! To powiedz mu, że mu nie ufasz na tyle by mu coś takiego powiedzieć. ~ doradziła mi podświadomość. Nie! Nie chcę go tak traktować! Mam!
Ja: Słuchaj... To trochę trudna sprawa. Nie chcę o tym teraz gadać.
Charlie: Ok. Rozumiem. Też mam sprawy o których nie lubię gadać.
Ja: Czyli nie jesteś zły?
Charlie: Nie. Nie mam za co. Znamy się kilka godzin. Nie musisz mi o wszystkim mówić. I nawet to popieram. Bo nie byłoby raczej mądre gdybyś praktycznie obcej osobie powiedział wszystko o swoim życiu. Ale mam nadzieję, że kiedyś zaufasz mi na tyle żeby mi powiedzieć.
Ja: Też mam taką nadzieję. A teraz sorry, ale muszę kończyć. Muszę iść odrobić lekcje. Bo znając życie jutro będę zbyt leniwy i o połowie zapomnę :D
Charlie: Serio? Nie lepiej było to zrobić wczoraj? Miałbyś już wolne.
Ja: Jestem sam w domu. Musiałem wczoraj z wolności korzystać i mi się po szkole nie chciało. Wolę robić w soboty albo niedziele. :D
Charlie: Ok. Miłej nauki :D
Ja: Dzięki. Do później.
Pożegnałem się z nim i wyłączyłem FB. Laptopa odstawiłem na bok, a z plecaka wyciągnąłem książki. Zacząłem mozolny proces odrabiana lekcji.
Wieczorem
Nareszcie skończyłem! Ciągnęło się to w nieskończoność, ale się udało. Jutro się tylko trochę pouczę i koniec. Szybko wrzuciłem książki do szafki i sięgnąłem po laptopa. Podniosłem klapkę i poczekałem aż się odblokuje. Szybko włączyłem Facebooka i zobaczyłem czy Charlie jest dostępny.Był dostępny dlatego postanowiłem do niego napisać.
Ja: Hej. Już skończyłem. Jak będziesz to napisz :D

Charlie
Gdy Leondre poszedł odrabiać lekcje ja zacząłem się trochę nudzić. Nie wyłączając kompa poszedłem do salonu gdzie zastałem moją siostrę.
- A ty czemu nie w łóżku? Powinnaś odpoczywać.
- Chodź ze mną. - poprosiła i zrobiła maślane oczka. - Cały dzień siedziałeś przed komputerem to teraz zajmij się mną. - dodała troszeczkę bardziej zasmucona. W sumie to ma rację. Zwykle to jej poświęcałem cały dzień.
- Ok. Chodź. - powiedziałem biorąc ją na ręce. - Co chcesz porobić?
- Pobawmy się w chowanego!
- Serio? W domu?
- Tak.
- No dobrze. Kto się pierwszy chowa? - zapytałem mimo że znałem odpowiedź.
- Ja!
- To leć się schować. - oznajmiłem odstawiając ją na ziemi. - Liczę do 10. - dodałem. Ona odbiegła a ja zacząłem liczyć.
Wieczorem
22:30
Właśnie skończyliśmy się bawić. Wcześniej dzwoniła do mnie moja mama i powiedziała, że wróci jutro wieczorem. Teraz układam małą do spania. Na szczęście tyle się nabiegała, że zaśnie bez słuchania jak czytam.
- Dobranoc maleństwo. - powiedziałem i pocałowałem ją w czułko.
- Dobranoc. - odpowiedziała. Skierowałem się do drzwi. - Charlie?
- Tak?
- A jak już ja będę duża i ty też będziesz już duży, dalej będziemy się kochać tak jak teraz? Dalej będziemy razem? Dalej będziemy tak blisko? - tymi pytaniami mnie rozwaliła. Zwłaszcza tym ostatnim. Nie mogę jej powiedzieć, że nie wiem, bo się załamie. Podszedłem do  jej łóżeczka i ukucnąłem.
- Słuchaj... - postanowiłem być szczery. - W przyszłości nasze relacje mogą być trochę inne niż teraz. Ale zapamiętaj to sobie. Zawsze będziemy rodzeństwem i zawsze będziemy się kochać. Tylko w przyszłości będziemy mieli swoje rodziny i będziemy spędzać ze sobą mniej czasu.
- Ale na pewno będziesz mnie kochać?
- Zawsze i wszędzie. - zapewniłem i wstałem. - A teraz dobranoc.
- Dobranoc. - odpowiedziała a ja wyszedłem z jej pokoju i skierowałem się do siebie. Tam odblokowałem kompa i zobaczyłem, że Leondre do mnie napisał. Przeczytałem i szybko mu odpisałem.
Ja: No hej. Sorry że dopiero teraz, ale moja siostra chciała się pobawić. Jesteś?

I za wami 5!

Podobało się?

Mi nawet :D

I jak już kiedyś w komentarzu wspomniałam to od 6 rozdziały będą dłuższe :D

Leo nie chciał nic o sobie powiedzieć.

Nie dziwię się.

Zna Charlie'go tylko kilka godzin.

Z rzeczy ciekawszych nie widzę za bardzo nic.

I teraz jak już pewnie widzieliście dodałam kto ile zostawił komów nie licząc mnie :D

Mam pewien pomysł ale muszę go skonsultować z Patiś.

I jak widzieliście Patiś nie jest tylko znaczkiem!

Ona żyje i pomaga mi w blogowaniu.

I muszę z nią o OS pogadać bo nawet pomysł się w mym durnym łbie zrodził.

Ale nie wiem za ile go w życie wcielimy.

Może to nam zająć.

Więc na nic się nie nastawiajcie :D

Dobra.

Muszę iść skończyć część 2 rozdziału 10.

Tak podzieliłam 10 na dwa party.

Ale jak pisałam perspektywę Charlie'go to wyszła dłuższa niż jakikolwiek rozdział który mam napisany.

Więc perspektywa Leo będzie rozdziałem 10 ale 2 częścią.

I niedługo też będę zmieniać wygląd bloga.

Czekam tylko aż moja koleżanka zrobi mi jakiś ładny nagłówek.

A jest serio zdolna.

Jakby ktoś chciał zobaczyć co już raz mi robiła to mogę pod następnym rozdziałem dać wam.

Tylko od razu mówię że nie możecie tego publikować :D

No to ja kończę :D

Teraz tak na serio.

Idę pisać rozdział i śpiewać.

Najpierw śpiewać :D

A na razie... Komentujcie. Ja się z wami żegnam. Dzięki. Cześć i na razie!

Asia Ari <3